II. Neutr., to last or hold out, to endure (poet. and in post-Aug. prose; cf.: “obduro, perfero),” Ter. Hec. 2, 2, 27: “perdurare non posse,” Suet. Ner. 24: “perdurandi pervicacia,” Plin. 17, 20, 34, § 147: “longum probitas perdurat in aevum,” Ov. Med. Fac. 49: “mora perduratura,” Stat. Th. 1, 142: “non perdurasse in senectutem,” Sen. Ben. 7, 28: “cotidie unanimiter in templo,” abide, continue, Vulg. Act. 2, 46.
per-dūro , āvi, ātum, 1, v. a. and n.