previous next
per-făcĭlis , e, adj.
II. In partic., very courteous (class.): “perfacilis in audiendo,Cic. de Or. 1, 20, 93.—Hence, adv., in two forms: perfacile (class.) and ‡ perfacul.
2. Very willingly (ante-class.): perfacile patior, Att. ap. Non. 5, 40 (Trag. Rel. v. 9 Rib.); Plaut. Most. 3, 1, 93.—
B. perfăcŭl antiqui et per se facul dicebant, quod nunc facile dicimus, Fest. p. 214 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 215 Müll.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Caesar, Gallic War, 1.3
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 7.20
    • Cicero, Against Verres, 2.5.8
    • Plautus, Mostellaria, 3.1
    • Cicero, On Oratory, 1.20
    • Cicero, De Legibus, 2.7
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.33
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.11
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 4.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: