previous next
perfectĭo , ōnis, f. perficio,
I.a finishing, completing, perfecting; perfection (class.): “hanc absolutionem perfectionemque in oratore desiderans,Cic. de Or. 1, 28, 130: “perfectio atque absolutio optimi,id. Brut. 36, 137: ad cumulum perfectionis accedere, Greg. M. Ep. 7, 10 fin.; Cic. Or. 29, 103; id. Fin. 3, 9, 32; Vulg. Num. 6, 21.—Plur.: “operum perfectiones,Vitr. 3, 1, 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Old Testament, Numbers, 6.21
    • Vitruvius, On Architecture, 3.1.4
    • Cicero, On Oratory, 1.28
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.9
    • Cicero, Brutus, 36.137
    • Cicero, Orator, 29.103
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: