previous next
per-frĭco , cui, cātum, and ctum, āre, v. a.
I. Lit., to rub all over, to rub or scratch (class.): “caput unguento,Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62: “totam faciem fuligine,Petr. 22; Cels. 3, 14: “totum corpus,id. 1, 3; Plin. 28, 12, 51, § 190: perfrictis oculis, App. M. 2, p. 125, 28: “dentes,Ov. A. A. 3, 216: “caput sinistrā manu perfricans,scratching his head, Cic. Pis. 25, 61.—
II. Transf.: frontem, faciem, os, to rub one's forehead or face, in order to make one's blushes disappear; hence, to lay aside all sense of shame, to cast off shame, summon one's assurance, put on a bold face (class.): “cum os perfricuisti,Cic. Tusc. 3, 18, 41: “vitiosa sunt illa ... perfricare faciem et quasi improbam facere,Quint. 11, 3, 160: “cum perfricuit frontem posuitque pudorem,Mart. 11, 27, 7: perfrica frontem et dic, Calv. ap. Quint. 9, 2, 25: perfricui faciem, Plin. H. N. praef. § 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Against Verres, 2.3.62
    • Cicero, Against Piso, 25.61
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 1.3
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 3.14
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 3.18
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 2.25
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 11, 3.160
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: