previous next
per-frŭor , ctus, 3, v. dep.
I. Lit., to enjoy fully or thoroughly (class.).
(α). With abl.: “his ego rebus pascor, his delector, his perfruor,Cic. Pis. 20, 45: “laetitiā,id. Cat. 1, 10, 25: “salvā re publicā,id. ib. 4, 6, 4: “sapientiae laude,id. Brut. 2, 9: “vitā modicā,id. Leg. 1, 21, 56: “otio,id. Fam. 7, 1, 1: “recordatione urbis,Vell. 2, 101, 3 al.: “amoenitate summā perfructus est,Cic. Hort. p. 484 Orell.—
(β). In pass.: “ad perfruendas voluptates,Cic. Off. 1, 8, 25.—
II. Transf., to fulfil, perform (poet.): “mandatis perfruar ipsa patris,Ov. H. 11, 128.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to his Friends, 7.1.1
    • Cicero, Against Catiline, 1.10.25
    • Cicero, Against Piso, 20.45
    • Cicero, De Legibus, 1.21
    • Cicero, De Officiis, 1.8
    • Cicero, Brutus, 2.9
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: