I.gen. pernicii or pernici, Sisenn. ap. Gell. 9, 14, 12, and ap. Non. 486, 30; Cic. Rosc. Am. 45, 131, acc. to Gell. 9, 14, 19, and acc. to Non. 486, 28. But Charis., p. 53 P., gives for the passages of Cicero above cited the form pernicies; cf.“, also,” Diom. p. 281 P.—Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 Drak. N. cr.: “pernicii,” Nep. 8, 2; v. also, permities), f. perneco, destruction, death, ruin, overthrow, disaster, calamity (syn.: exitium, labes).
I. Lit.: “quantā in pernicie siet,” Plaut. Bacch. 4, 7, 29: “de pernicie populi Romani et exitio hujus urbis,” Cic. Cat. 4, 5, 10: “videbam perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam,” id. ib. 1, 5, 11: “perniciem rei publicae moliens,” id. ib. 1, 2, 5: “cum tuā peste ac pernicie cumque eorum exitio, qui, etc.,” id. ib. 1, 13, 33: “incumbere ad perniciem alicujus,” id. Mur. 28, 59: “in apertam perniciem incurrere,” id. N. D. 3, 27, 69: “ad perniciem vocari,” id. de Or. 2, 9, 35: Romanos inferendae pernicii causā venisse, Sisenn. ap. Gell. and Non. 1. 1.: “alicui perniciem machinari,” Sall. C. 18, 7: “perniciem invenire sibi et aliis,” Tac. A. 1, 74: “pernicies in accusatorem vertit,” id. ib. 11, 37; id. H. 3, 27: “in nepotum Perniciem,” Hor. C. 2, 13, 4.—
II. Transf., concr., a person or thing that is ruinous or baleful, destruction, ruin, bane, pest: “egredere, erilis pernicies, ex aedibus,” Plaut. Most. 1, 1, 3 Lorenz (Ritschl, permicies): “perlecebrae, pernicies, adulescentum exitium,” id. As. 1, 2, 7: “legirupa, pernicies adulescentum,” id. Ps. 1, 3, 130; cf.: “leno, pernicies communis adulescentium,” Ter. Ad. 2, 1, 34: “pernicies provinciae Siciliae,” i. e. Verres, Cic. Verr. 1, 1, 2: “illam perniciem exstinxit ac sustulit,” i. e. Clodius, id. Mil. 31, 84: “lymphae vini pernicies,” Cat. 27, 5: “eripite hanc pestem perniciemque mihi,” id. 76, 20: “pernicies et tempestas barathrumque macelli,” Hor. Ep. 1, 15, 31.—Of animals, Col. 8, 14, 9.