previous next
per-quīro , sīvi, sītum, 3, v. a. quaero.
I. To ask or inquire after diligently, to make diligent search for any thing: “perquirunt, quid causae siet,Plaut. Stich. 1, 3, 49: “vasa,Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39; cf. id. ib. 2, 3, 58, § 134; id. Cael. 22, 53: “a contemplandis rebus perquirendisque deterreri,id. Fin. 5, 18, 48: “aditus viasque in Suevos perquirit,Caes. B. G. 6, 9 fin.; Plin. 6, 8, 8, § 23.— Absol.: “perquirite et videte si, etc.,make inquiry, Vulg. 4 Reg. 10, 23.—Impers. pass.: “perquiritur a coactoribus,Cic. Clu. 64, 180. —
II. To examine: “cognitionem rei,Cic. de Or. 3, 29, 112.—Hence, perquīsītē , adv., exactly, accurately; in comp.: “perquisitius conscribere,Cic. Inv. 1, 41, 77.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Old Testament, 2 Kings, 10.23
    • Caesar, Gallic War, 6.9
    • Cicero, Against Verres, 2.4.39
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 64.180
    • Cicero, For Marcus Caelius, 22.53
    • Plautus, Stichus, 1.3
    • Cicero, On Oratory, 3.29
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 6.23
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.18
    • Cicero, De Inventione, 1.41
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: