I.convincing, persuasive (post-Aug.): “rhetorice est vis inveniendi omnia in oratione persuasibilia,” Quint. 2, 15, 13; so id. 2, 15, 17: “humanae sapientiae verba,” Vulg. 1 Cor. 2, 4; Hier. Ep. 65, 9.—In sing.: “persuasibile,” Quint. 2, 15, §§ 16 and 21.—Adv.: persuā-sĭbĭlĭter , convincingly, persuasively: dicere, Cels. ap. Quint. 2, 15, 14; 22.
persuāsĭbĭlis , e, adj. persuadeo,