I.very polite, pleasant, or witty.
I. Lit.: “L. Torquatus elegans in dicendo, toto genere perurbanus,” Cic. Brut. 68, 239: “C. Lucilius et doctus et perurbanus,” id. de Or. 1, 16, 72.—
II. Transf., with a bad accessory signif., over-fine, over-polite: “cum rusticis potius quam cum his perurbanis,” Cic. Att. 2, 15, 3. —Adv.: pĕrurbānē , very elegantly: “respondere,” Sid. Ep. 5, 17 fin.