previous next
pīcus , i, m. perh. root pingo; cf. pica.
I. A woodpecker, one of the birds used in augury, Plaut. As. 2, 1, 12: “sunt et parvae aves uncorum unguium, ut pici, Martio cognomine insignes et in auspicatu magni,Plin. 10, 18, 20, § 40; 11, 37, 44, § 122; Non. 518, 24.—
II. A fabulous bird, the griffin: picos veteres esse voluerunt, quos Graeci γρύπας appellant. Plautus Aulularia (4, 8, 1): “pici divitiis, qui aureos montes colunt, Ego solus supero,Non. 152, 7 sq.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Plautus, Asinaria, 2.1
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 10.40
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 11.122
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: