previous next
piscātus , ūs (
I.gen. piscati, Pompon. et Turp. ap. Non. 488, 16 sq.), m. id..
I. Lit., a fishing, catching of fish: “hamatilis et saxatilis,Plaut. Rud. 2, 1, 10; 4, 2, 6 sq.: “esse et in piscatu voluptatem maxime testudinum,Plin. 6, 22, 24, § 91.—In plur.: “quos venatus, aucupia, piscatusque alebant,Plin. 8, 16, 17, § 44.—
II. Fig., a catch (of a mistress): “piscatus hic tibi evenit bonus,Plaut. Bacch. 1, 1, 70.—Transf., concr., fishes, fish: “parare piscatum,Plaut. Most. 1, 1, 63; 3, 2, 41: “privare piscatu,Vitr. 8, 3, 28: inopia tum erat piscati, Turp. ap. Non. 1. 1.: omne piscati genus, Pompon. ap. Non. 1. 1.; Cic. Fin. 2, 8, 23.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Plautus, Mostellaria, 1.1
    • Plautus, Rudens, 2.1
    • Vitruvius, On Architecture, 8.3.28
    • Plautus, Bacchides, 1.1
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 8.44
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: