I. Pass., easy to be pacified, easily appeased, placable (class.): “inimicis te placabilem, amicis inexorabilem praebes,” Auct. Her. 4, 15, 21; 4, 45, 58: “animi,” Cic. Att. 1, 17, 4: ut eo placabiliorem praebeas, Anton. ap. Cic. Att. 14, 13, A fin.: “omnia habuisset aequiora et placabiliora,” Cic. Verr. 2, 2, 38, § 95: “que quisque est major, magis est placabilis ira (al. irae),” Ov. Tr. 3, 5, 31.—With ad: “Hortensii tam placabile ad justas preces ingenium,” Liv. 4, 42, 9.—Poet.: “ara Dianae,” placable, mild, gentle, Verg. A. 7, 764; so, “ara Palici,” id. ib. 9, 585.—
II. Transf., act., pacifying, appeasing, moderating, pro pitiating, acceptable (ante- and post-class.): “te ipsum purgare ipsis coram placabilius est,” is more fitted to appease, Ter. Ad. 4, 3, 17; id. Phorm. 5, 7, 68: “si una hostia placabilis, placabiliores utique hostiae plures,” Lact. 4, 28, 7: “lingua,” Vulg. Prov. 15, 4: “sacrificium,” Lact. Epit. 67, 4: “hostia,” Vulg. Num. 5, 8.—Adv.: plācābĭlĭter , act., soothingly, appeasingly, Gell. 7, 3, 19.