previous next
planctus , ūs, m. plango.
I. In gen., a striking or beating accompanied by a loud noise, a banging, rustling, roaring (postAug. and mostly poet.): unum omnes incessere planctibus, of the flappings of the Harpies' wings, Val. Fl. 4, 494: “tremuit perterritus aether Planctibus insolitis,Petr. 136: planctus illisae cautibus undae, of the roaring of the waves, Luc. 6, 690.—
II. In partic., a beating of the breast, arms, and face in mourning; a wailing, lamentation, lament (syn.: “plangor, lamentum, ploratus): clamor barbaro ululatu planctuque permixtus,Curt. 3, 12, 3: “lamentis et planctibus tota regia personabat,id. 10, 5, 7; Sen. Cons. ad Marc. 6, 2; Val. Max. 2, 6, 7; Sen. Troad. 92: “pectora illiso sonent Contusa planctu,id. Thyest. 1045: “verberabam aegrum planctibus pectus,Petr. 81; Luc. 2, 23: “gemitus ac planctus,groans and lamentations, Tac. A. 1, 41; Flor. 4, 1 med.: “et factus est planctus magnus in Israel,Vulg. 1 Macc. 1, 26 et saep.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Old Testament, 1 Maccabees, 1.26
    • Tacitus, Annales, 1.41
    • Lucan, Civil War, 2.23
    • Lucan, Civil War, 6.690
    • Seneca, Thyestes, 1045
    • Seneca, Troades, 92
    • Seneca, de consolatione ad Marciam, 6.2
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 4.494
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 10.5.7
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 3.12.3
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 2.6.7
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: