previous next
plautus (plōt- ), a, um, adj.
I. Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.: “conchae plautiores,Tert. Pall. 3.—
II. Among the Umbrians, flat-footed: “(plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos . . . unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: