I.to beat, punish; in class. lang. usually in pass., to be punished, suffer punishment, be beaten.
I. Act. (post-class; “syn. punio): capite aliquem plectere,” Cod. Just. 9, 20, 7: quae sibi ignoscunt et plectunt deum, Aus. Idyll. 6 praef.—
II. Pass.
A. Lit.: “Venusinae Plectantur silvae,” Hor. C. 1, 28, 26: “ego plectar pendens,” Ter. Phorm. 1, 4, 43: “tergo plecti,” Hor. S. 2, 7, 105; id. Ep. 1, 2, 14. ut in suo vitio quisque plectatur, Cic. Leg. 3, 20, 46: “ut in judiciis culpa plectatur,” id. Clu. 2, 5: “jure igitur plectimur,” id. Off. 2, 8, 28: “multis in rebus neglegentiā plectimur,” because of negligence, id. Lael. 26, 85: “inscia quod crimen viderunt lumina, plector,” Ov. Tr. 3, 5, 49.—With gen.: “insimulationis falsae plecti,” App. Mag. p. 274, 14. —With abl.: “morte plectendum est (sc. peccatum),” Vulg. Deut. 21, 22.—
B. Transf., in gen., to blame: “cavit, ne quā in re jure plecteretur,” Nep. Att. 116.