previous next
pluscŭlus , a, um,
I.adj. dim. [plus], somewhat more, a little more; rather many (only as subst. class.): “tum pluscula Supellectile opus est,Ter. Phorm. 4, 3, 60: “sal,Col. 12, 50, 12: “ad cujus noctis exemplar similes adstruximus plusculas,several nights, App. M. 2, p. 122, 25: “pyxides,id. ib. 3, p. 138, 25.—Neutr. subst., a somewhat larger amount: “plusculum etiam, quam concedit veritas, amori nostro largiare,Cic. Fam. 5, 12, 3.—With gen.: “plusculum negotii,Cic. de Or. 2, 24: “ut plusculum sibi juris populus ascisceret,id. Rep. 2, 33, 57.—
B. Adv.: pluscŭlum , somewhat more, rather more (ante-class.): “invitavit sese in cenā plusculum,Plaut. Am. 1, 1, 127: “plusculum annum,somewhat more than a year, id. Pers. 1, 1, 121: “laborare,too much, Varr. R. R. 2, 7, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to his Friends, 5.12.3
    • Plautus, Persa, 1.1
    • Plautus, Amphitruo, 1.1
    • Cicero, On Oratory, 2.24
    • Cicero, De Republica, 2.33
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: