previous next
pollĭcĭtātĭo , ōnis, f. pollicitor,
I.a promising, a promise (class. but not in Cic., who uses promissio, promissum; usu. plur.): “vereor ne istaec pollicitatio Te in crimen populo ponat,Plaut. Trin. 3, 3, 10: “hinc pollicitationes aufer,Ter. Phorm. 5, 6, 18: “huic magnis praemiis pollicitationibusque persuadet, ut, etc.,Caes. B. G. 3, 18; 3, 26; 7, 1; id. B. C. 3, 108; Sall. J. 61, 4; Sen. Ben. 3, 19, 3; Plin. Ep. 10, 33, 3; Auct. B. Afr. 35; Dig. 50, 12, 1 sqq.—In sing.: cum (legionem) ad se arcessisset Antonius hac pollicitatione, denarios quingenos singulis militibus daturum, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4; Inscr. Grut. 422, 3: “ex nudā pollicitatione nulla actio nascitur,Paul. Sent. 5, 12, 9; Vulg. Heb. 4, 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 10.32.4
    • Caesar, Gallic War, 3.18
    • Plautus, Trinummus, 3.3
    • New Testament, Hebrews, 4.1
    • Caesar, Civil War, 3.108
    • Seneca, de Beneficiis, 3.19.3
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 61
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: