I.a demanding, requiring; a demand, request, desire.
I. Lit. (class.): “postulatio aequa et honesta,” Cic. Rosc. Am. 2, 7: “ignoscendi,” a begging pardon, id. Inv. 2, 34, 104: “concedere postulationi alicujus,” id. Mur. 23, 47: “postulationi resistere,” id. Q. Fr. 2, 9, 2: “opinione valentior,” id. Att. 7, 6.—Plur., supplications: “obsecro igitur primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes,” Vulg. 1 Tim. 2, 1; cf. id. Psa. 118, 170.—
II. In partic.
A. A complaint, expostulation (ante-class.), Plaut. Cas. 3, 2, 26: “acris,” id. Bacch. 3, 3, 45: “neque lites ullae inter eas, postulatio Numquam,” Ter. Hec. 1, 2, 105.—
B. In a court of justice.
1. A complaint, an application for redress: “postulationes ingerere,” Suet. Claud. 7; id. Ner. 7; Plin. Ep. 5, 14, 1; 7, 6, 3; 7, 33, 4: “agi per judicis postulationem,” Gai. Inst. 4, 12.—
2. An application to the prœtor to allow the presentation of a complaint, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1.—
C. A claim or demand made by a god for a forgotten sacrifice, Cic. Har. Resp. 10, 20; 14, 31 MSS. (dub.; B. and K. postilio, q. v.).