previous next
praecĭpĭtĭum , ĭi, n. praecipito.
I. Lit., a steep place, an abrupt descent, a precipice (post-Aug.): “in praecipitium propellere,Suet. Aug. 79; Vulg. Judith, 7, 8.—
B. Trop.: “aut per confragosa vexabitur aut per praecipitia labetur,Lact. 6, 17; cf. Cic. Rep. 2, 41, 68.—
II. Transf., a falling headlong, a falling down, a fall: “dum aliorum praecipitium vident,Lact. 2, 3: “(herba urceolaris) contra, lapsus et praecipitia singularis,Plin. 22, 17, 20, § 43.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Suetonius, Divus Augustus, 79
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 22.43
    • Cicero, De Republica, 2.41
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: