previous next
prae-dĭtus , a, um, Part. [do].
I. Endowed, gifted, or provided with, possessed of something (above others) (freq. and class.; syn.: instructus, ornatus); constr. with abl.: “legiones pulchris armis praeditas,Plaut. Am. 1, 1, 63: “divino praedita sensu,Lucr. 5, 144: “immortali sunt haec naturā praedita,id. 1, 236: “parvis opibus ac facultatibus praeditus,Cic. Div. in Caecil. 21, 69: mundus praeditus animo et sensibus, id. N. D. 1, 8, 18: “spe,Cic. Verr. 1, 3, 10: “parvo metu,id. Tusc. 5, 14, 41: “singulari cupiditate, audaciā, scelere,id. Div. in Caecil. 2, 6: “praeditus levitate, egestate, perfidiā,id. Fl. 3: “singulari immanitate et crudelitate,id. Sull. 3, 7: “vitio grandi et perspicuo,id. Inv. 1, 47, 88.—
II. Of a deity, like praepositus, placed or set over, presiding over any thing (post-Aug.); constr. with dat.: deus ei rei praeditus, M. Aur. ap. Front. Ep. 3, 9 Mai: Mercurius nuntiis praeditus, Front. Eloqu. med.: “Venus praedita optimati amori,App. Mag. p. 281 med.; id. de Deo Socr. p. 50.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, Divinatio against Q. Caecilius, 21.69
    • Cicero, Against Verres, 2.3.24
    • Cicero, Divinatio against Q. Caecilius, 2.6
    • Cicero, For Sulla, 3.7
    • Plautus, Amphitruo, 1.1
    • Lucretius, De Rerum Natura, 1.236
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.144
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.8
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.14
    • Cicero, De Inventione, 1.47
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: