I.v. infra fin.), v. n. and a. [2. praedo].
I. Neutr., to make booty, to plunder, spoil, rob (in war and otherwise; class.; “syn.: spolio, diripio): spes rapiendi atque praedandi,” Cic. Phil. 4, 4, 9: “licentia praedandi,” Liv. 22, 3: “praedantes milites,” Caes. B. G. 7, 46 fin.: “ex hereditate,” Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; 2, 3, 3, § 6; 2, 3, 20, § 51: “praedatum exire,” Liv. 4, 55: “necessitate inpositā ex alieno praedandi,” id. 5, 5, 3: “ex alienis fortunis,” id. 6, 41, 11: “ex necessitate alicujus,” Lact. 6, 18, 8: “ex agris finitimorum praedari,” Just. 23, 1, 10: “classis pluribus locis praedata,” Tac. Agr. 29: “de aratorum bonis praedari,” Cic. Verr. 2, 3, 78, § 182: “praedari in re frumentariā et in bonis aratorum,” id. ib. 2, 3, 62, § 146; “2, 3, 88, § 204: in bonis alienis,” id. ib. 2, 2, 19, § “46: omnibus in rebus,” upon every opportunity, id. ib. 2, 1, 50, § “130: in insulis cultorum egentibus,” Liv. 22, 31, 3: “ex alterius inscientiā praedari,” to make use of another's ignorance to defraud him, Cic. Off. 3, 17, 72: “cum apud tuos Mamertinos inveniare improbissimā ratione esse praedatus,” Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3.—
B. Transf.: praedātus , a, um, that has made booty; hence, well furnished with booty (Plautinian): “bene ego ab hoc praedatus ibo,” Plaut. Ps. 4, 7, 39; id. Rud. 5, 2, 29; id. Pers. 4, 4, 115.—
II. Act., to plunder, pillage, rob any thing (rare before the Aug. period).
A. Lit.: “pastorum stabula,” Cic. Sest. 5, 13 Halm N. cr.; B. and K.; “dub. (al. praeclara cepisset): dum socios magis quam hostes praedatur,” Tac. A. 12, 49: “arces Cecropis,” Val. Fl. 5, 647: “maria,” Lact. 5, 9 med.; 7, 17, 9: “bona vivorum et mortuorum,” Suet. Dom. 12 (but cf. Roth ad loc.): “Hylam Nympha praedata,” Petr. 83.—
2. Transf., to take or catch animals, birds, etc.: “alia dentibus praedantur, alia unguibus,” Plin. 10, 71, 91, § 196: “ovem,” Ov. A. A. 3, 419: “pisces calamo praedabor,” Prop. 4 (5), 2, 37.—
B. Trop., to rob, ravish, take (poet.): “amores alicujus,” to rob one of his mistress, Ov. Am. 3, 8, 59; cf.: “quae me nuper praedata puella est,” has caught me, id. Am. 1, 3, 1: “singula de nobis anni praedantur euntes,” Hor. Ep. 2, 2, 55: “dapes,” to consume, Val. Fl. 4, 429.!*? Act. collat. form praedo , āre: “praedavit omnes filios Tharsis,” Vulg. Jud. 2, 13; 16; Prisc. p. 799 P.—Hence, prae-dor , āri, in a pass. signif. (ante- and post-class.): “mihi istaec videtur praeda praedatum irier,” Plaut. Rud. 4, 7, 16: “terra direptione praedabitur,” Vulg. Isa. 24, 3: “pecuniae praedatae,” Gell. 4, 18, 12.—As subst.: praedātum , i, n., that which has been obtained by plunder, booty, Vop. Prob. 8, 3.