previous next
prae-mūnĭo (praemoenio , Gell. 13, 27; 14, 2), īvi, ītum, 4, v. a.,
I.to fortify or defend in front (class.).
I. Lit.: “aditus magnis operibus,Caes. B. C. 3, 58: “loca necessaria,id. ib. 3, 112: “Isthmum,id. ib. 3, 55: “fossa,Tac. H. 3, 21.—
II. Trop.
A. To fortify, protect, secure: “metu venenorum praemuniri medicamentis,of securing himself, Suet. Calig. 29: “praemuniendae regalis potentiae gratiā,Vell. 2, 6, 2: “genus (dicendi) praemunitum, et ex omni parte causae septum,Cic. de Or. 3, 9, 32: “praemunitus scientiā linguarum,fortified, Aug. Doct. Chr. 3, 1.—Absol.: “ut ante praemuniat, of an orator's art,Cic. Or. 40, 137.—
B. To place a thing before another for defence or strengthening: “quae praemuniuntur omnia reliquo sermoni, quo facilius, etc.,are premised to obviate objections, said by way of premunition, Cic. Leg. 1, 12, 34: illa, quae ex accusatorum oratione praemuniri intellegebam, brought forward or adduced in defence, id. Cael. 8, 19: primum illud praefulci et praemuni, quaeso, ut simus annui, take care of or secure beforehand, id. Att. 5, 13, 3.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, Letters to Atticus, 5.13.3
    • Cicero, For Marcus Caelius, 8.19
    • Caesar, Civil War, 3.58
    • Tacitus, Historiae, 3.21
    • Cicero, On Oratory, 3.9
    • Suetonius, Caligula, 29
    • Cicero, De Legibus, 1.12
    • Gellius, Noctes Atticae, 13.27
    • Gellius, Noctes Atticae, 14.2
    • Cicero, Orator, 40.137
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: