I.that foretells or forebodes.—Subst.
A. praenuntĭus , i, m., a foreteller, harbinger, foreboder, an indication, token, omen (class.): “Zephyrus Veris praenuntius,” Lucr. 5, 737: “lucis praenuntius ales,” i. e. the cock, Ov. F. 2, 767.—
B. praenuntĭa , ae, f.: “belli praenuntia,” Ov. F. 6, 207: “stellae magnarum calamitatum praenuntiae,” Cic. N. D. 2, 5, 14: “inquisitio candidati, praenuntia repulsae,” id. Mur. 21, 44: “Thraseam prohibitum immoto animo praenuntiam imminentis caedis contumeliam excepisse,” Tac. A. 15, 23.—
C. praenuntĭum , ii, n., a harbinger, token, omen: “futuri eventus alicujus id praenuntium est,” Plin. 2, 84, 86, § 200: “istarum procellarum quaedam sunt praenuntia,” Sen. Ira, 3, 10, 2: “ignes,” beaconlights, Plin. 2, 71, 73, § 181; v. Sillig N. cr. ad h. l.