I. Lit.
A. Flying swiftly, swift of flight, nimble, fleet, quick, rapid, etc. (poet.; syn.: velox, pernix, levis): praepes Laeva volavit avis, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 108 (Ann. v. 94 Vahl.): “praepetibus pinnis ausus se credere caelo,” Verg. A. 6, 15: “Boreas,” Val. Fl. 1, 578: “volatus,” Plin. 7, prooem. 1. § 4: ferrum, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. 437 Vahl.): Victoria, Cn. Matius ap. Gell. 6, 6: “praepeti evolare cursu,” Sen. Hippol. 1061: “dextra,” Aus. Ep. 146, 20: “notarum praepetum,” id. ib. 146, 1: “praepetes aves quidam dici aiunt, quia secundum auspicium faciant praetervolantes, alii quod aut ea, quae praepetamus, indicent, aut quod praetervolant: alii ex Graeco tractum putant, quod ante conspectum volent nostrum. Ceterum poëtae promiscue omnes aves ita appellant,” Fest. p. 205 Müll. —
2. In gen., winged: “quem praepes ab Ida Sublimem pedibus rapuit Jovis armiger uncis,” Verg. A. 5, 254: “tela praepetis dei, i. e. Cupidinis,” Ov. H. 8, 38.—
B. Subst.: praepĕs , ĕtis.
1. Fem., a bird, Ov. M. 13, 617: “Jovis, i. e. aquila,” id. ib. 4, 713; “14, 576: quae (columba), super ingenti circumdata praepetis umbrā, i. e. accipitris,” Val. Fl. 8, 32.—
b. In partic., a prophetic bird, from whose flight something favorable was predicted (cf.: “oscines, alites): praepetis omina pinnae,” Verg. A. 3, 361; cf. Liv. 7, 26: hanc ubi praepetibus pinnis lapsuque volantem Conspexit Marius augur, Poët. ap. Cic. Div. 1, 47, 106: (praepetes sunt, quae secundo auspicio ante eum volant, qui auspicatur. Praepetes aut superiora tenent, et praepetes vocantur; aut inferiora, et dicuntur inferae. Praepetes autem ideo, quia omnes aves priora petunt volantes: vel a Graeco πέτομαι, id est volo, Serv.; cf. supra the passage from Fest.). —
2. Masc.: “Medusaeus,” Pegasus, Ov. M. 5, 257.—
3. Masc., of Perseus himself, Luc. 9, 662 and 688.—
II. Transf., lucky, propitious, fortunate (ante-class.): pulchrique loci, Enn. ap. Gell. 6, 6, 9 (Ann. v. 97 Vahl.): “portus,” id. 6, 6, 9, § 6 (Ann. v. 478 Vahl.).
