previous next
praesentĭa , ae, f. praesens.
I. In gen., a being before, in view, or at hand; presence (class.; cf. “conspectus): alicujus aspectum praesentiamque vitare,Cic. Cat. 1, 7, 17: “desiderium praesentiae tuae,id. Fam. 5, 8, 5: “urget praesentia Turni,Verg. A. 9, 73.—In plur.: “deorum praesentiae,Cic. N. D. 2, 66, 166: “praesentiam sui facere,to present one's self, to appear, Dig. 42, 1, 53: “praesentia animi,presence of mind, readiness, resolution, courage, Caes. B. G. 5, 43, 4; Cic. Mil. 23; Plin. 8, 25, 38, § 92.—For the phrase in praesentia (sc. tempora), v. praesens, s. v. praesum.—
2. Impression, efficacy, effect: “tanta est praesentia veri,Ov. M. 4, 611.—
II. In partic., protection, assistance: “PRAESENTIAE MATRIS DEVM,Inscr. Grut. 28, 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Letters to his Friends, 5.8.5
    • Caesar, Gallic War, 5.43.4
    • Cicero, Against Catiline, 1.7.17
    • Cicero, For Milo, 23
    • Ovid, Metamorphoses, 4.611
    • Vergil, Aeneid, 9.73
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 8.92
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.66
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: