previous next
prae-stĭtŭo , ŭi, ūtum, 3, v. a. statuo,
I.to determine or appoint beforehand, to prescribe (class.; “syn.: praefinio, praescribo): ei rei dies Haec praestituast proxuma,Plaut. Ps. 1, 1, 59; 2, 2, 29: “diem praestituit operi faciundo,Cic. Verr. 2, 1, 56, § 148: “nobis tempus,id. Quint. 9, 23: “dies,Tert. Anim. 14, 3, 4.—With a rel.-clause: praetor numquam petitori praestituit, quā actione illum uti velit, Cic. Caecin. 3, 8: “nullā praestitutā die,without any fixed term, id. Tusc. 1, 39, 93; cf. Nep. Chabr. 3, 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, For Aulus Caecina, 3.8
    • Cicero, Against Verres, 2.1.148
    • Plautus, Pseudolus, 1.1
    • Cornelius Nepos, Chabrias, 3.1
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.39
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: