previous next
praestōlor , ātus (
I.inf. paragog. praestolarier, Plaut. Ep. 2, 2, 33; act. collat. form praestolaras, Liv. And. ap. Non. 475, 32: praestolabo, Turp. ap. ib. 475, 31; cf. App. M. 5, 20), 1, v. dep. n. and a. [1. praesto], to stand ready for, to wait for, expect a person or thing (syn.: opperior, exspecto): praestolari dicitur is, qui ante stando, ibi, quo venturum excipere vult, moratur, Paul. ex Fest. p. 223 Müll.; cf.: praestolari est praesto esse et apparere, Don. ad Ter. Eun. 5, 5, 5.
(β). With acc.: “ego illum ante aedis praestolabor,Plaut. Most. 5, 1 18; so, “aliquem,id. Truc. 2, 3, 15: “quem praestolare, Parmeno?Ter. Eun. 5, 5, 5: “adventum illius,Vulg. Judic. 9, 25: lucem, id. Job, 30, 26.—
(δ). With gen.: advenientium cohortium praestolari, Sisenn. ap. Non. 161, 32.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to Atticus, 2.15.3
    • Cicero, Against Catiline, 1.9.24
    • Plautus, Mostellaria, 5.1
    • Caesar, Civil War, 2.23
    • Plautus, Epidicus, 2.2
    • Plautus, Truculentus, 2.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: