previous next
praesumptĭo , ōnis, f. praesumo.
I. A taking beforehand, a using or enjoying in advance, anticipation: “rerum, quas assequi cupias, praesumptio ipsa jucunda est,Plin. Ep. 4, 15, 11: “bonae famae praesumptione perfrui,id. ib. 9, 3, 1.—
II. In rhet., a taking up and answering in advance, an anticipation of possible or suspected objections: mire in causis valet praesumptio, quae πρόληψις dicitur, cum id, quod obici potest, occupamus, Quint. 9, 2, 16; 9, 2, 18.—
III. A representing to one's self beforehand, a conception, supposition, presumption: “multum dare solemus praesumptioni omnium hominum,Sen. Ep. 117, 5: “cum contra praesumptionem suam annis decem in obsidione tenerentur,Just. 3, 4: “non levi praesumptione credere,Dig. 41, 3, 44.—
2. In partic.
a. Boldness, confidence, assurance, audacity, presumption (post-class.): “illicitā praesumptione rex ad vicem sacerdotis holocaustum obtulit,Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 33: “timor fundamentum salutis, praesumptio impedimentum timoris,Tert. Cult. Fem. 2: “cassa,App. Mag. p. 323, 17.—
b. Stubbornness, obstinacy: “mirā contra plagarum dolores praesumptione munitus,App. M. 8, p. 214, 31: “obfirmatus summā praesumptione,id. ib. 10, p. 243, 25.—
c. Prejudice, Tert. Apol. 49.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 9.3
    • Pliny the Younger, Epistulae, 4.15.11
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 2.18
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 2.16
    • Seneca, Epistulae, 117.5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: