I. To allow or permit to go by, to let pass (class.; syn.: omitto, neglego).
A. In gen.: “nullum diem,” Cic. Att. 9, 14, 2: “nullam occasionem profectionis, Auct. B. Afr. 1: neminem,” Cic. Fam. 11, 21, 1.—
B. In partic.
1. To omit, neglect, leave undone: “nullum officium,” Cic. Fam. 1, 8, 1: “voluptates,” id. N. D. 3, 15, 38: “scelus,” id. Att. 9, 11, 4: “praetermittendae defensionis plures solent esse causae,” id. Off. 1, 9, 28.—With inf.: “reliqua quaerere praetermittit,” Caes. B. C. 2, 39: “quod facere nullum diem praetermittebat,” Nep. Cim. 4, 3. —
2. In reading or writing, to pass over, leave out, make no mention of, omit: “quod verba sint praetermissa,” Cic. de Or. 2, 26, 111: “si quid aut praetermissum aut relictum sit,” id. ib. 2, 29, 126; id. Off. 3, 2, 9; id. Cat. 3, 8, 18: “officii praetermissi reprehensio,” id. Att. 11, 7, 3: “nihil videmur debere praetermittere, quod, etc.,” Nep. Epam. 1, 3: “quod dignum memoriā visum, praetermittendum non existimavimus,” Caes. B. G. 7, 25; Cic. Q. Fr. 3, 3, 1; id. Att. 6, 3, 9. —
3. To pass by, overlook, wink at: “do, praetermitto,” overlook, Ter. Ad. 1, 1, 26: “praetermittere et humanis concedere rebus,” Lucr. 4, 1191 (by Lachm. written separately).—*
II. To let over, carry over, transmit, transport: “an facili te praetermiserit unda Lucani rabida ora maris?” Stat. S. 3, 2, 84.