I.clothed with or wearing the toga praetexta (class.): “Clodius, qui numquam antea praetextatus fuisset,” Cic. Pis. 4, 8: “pupillus,” Cic. Verr. 2, 1, 58, § 151; id. Phil. 2, 18, 44; 2, 43, 110: “adulter,” i. e. juvenile, Juv. 1, 78: “imagines,” Suet. Ner. 57: “aetas,” the age under seventeen years, Gell. 1, 23, 18: “praetextata cultus amicitia,” from childhood, Mart. 10, 20, 4.— Esp., subst.: praetextātus , i, m., one who wears the toga praetexta: “delectu edicto, juniores ab annis septemdecim, et quosdam praetextatos scribunt,” Liv. 22, 57; Suet. Rhet. 1: “si quis praetextatum adsectatus fuerit,” Gai. Inst. 3, 220; Juv. 10, 308. —
II. Transf., verba praetextata, prop., veiled or disguised words; hence, transf., equivocal, obscene, unchaste expressions (post-Aug.): “praetextatis verbis abstinere,” Suet. Vesp. 22: “impudica et praetextata verba,” Macr. S. 2, 1: “non praetextatis, sed puris honestisque verbis,” Gell. 9, 10, 4; cf. “mores,” Juv. 2, 170.