previous next
praevārĭcātor , ōris, m. praevaricor,
I.one who violates his duty; esp. of an advocate who is guilty of collusion with the opposite party, a sham accuser or defender, a prevaricator (class.): praevaricatores a praetergrediendo sunt vocitati, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: “praevaricator significat eum, qui in contrariis causis quasi varie esse positus videatur,Cic. Part. 36, 126: “praevaricatorem esse eum ostendimus, qui colludit cum reo, et translaticie munere accusandi defungitur, eo quod proprias quidem probationes dissimularet, falsas vero rei excusationes admitteret,Dig. 48, 16, 1: “praevaricator autem est quasi varicator, qui diversam partem adjuvat, prodita causa sua,ib. 3, 2, 4; Cic. Div. in Caecil. 18, 58: “praevaricatorem sibi apponere,id. Phil. 2, 11, 25.—With gen.: “praevaricator Catilinae,Cic. Pis. 10, 23: causae publicae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 1.—
II. A sinner, transgressor (eccl. Lat.): “legis,Vulg. Rom. 2, 25; id. Gal. 2, 18. —
B. Esp., an apostate: “nos praevaricatores eos existimamus qui susceptam fidem et cognitionem Dei adeptam relinquunt, Hilar. in Psa. 118, 15, 11: Dei,Lact. 2, 16; cf. Tert. ad Marc. 4, 43.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to his Friends, 8.11.1
    • New Testament, Galatians, 2.18
    • New Testament, Romans, 2.25
    • Cicero, Philippics, 2.11.25
    • Cicero, Divinatio against Q. Caecilius, 18.58
    • Cicero, Against Piso, 10.23
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: