previous next
prandĕo , di (prandidi, Diom. p. 364), sum, 2, v. n. and
I.a. [prandium].
II. Act., to breakfast on any thing, to take as a breakfast or luncheon; or, in gen., to eat: “calidum prandisti prandium,Plaut. Poen. 3, 5, 14: “luscinias prandere,Hor. S. 2, 3, 245: “olus,id. Ep. 1, 17, 13.—Hence, pransus , a, um, P. a., that has breakfasted (like potus, that has drunk): “pransus non avide,Hor. S. 1, 6, 127; 1, 5, 25: “pransa Lamia,id. A. P. 340. —Because soldiers were accustomed to eat before an engagement; hence, pransus paratus, or curatus et pransus, of soldiers, fed, i. e. ready, fit for fighting: exercitus pransus, paratus, Cato ap. Gell. 15, 13, 5; Varr. ap. Non. 459, 2: “ut viri equique curati et pransi essent,Liv. 28, 14: pransus, potus, overfed, gluttonous: “adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis,Cic. Mil. 21, 56.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, Letters to his Friends, 7.30.1
    • Cicero, For Milo, 21.56
    • Plautus, Poenulus, 3.5
    • Plautus, Rudens, 4.2
    • Horace, Satires, 1.6.127
    • Horace, Satires, 2.3.245
    • Horace, Ars Poetica, 340
    • Plautus, Menaechmi, 2.3
    • Suetonius, Domitianus, 21
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 28.56
    • Livy, The History of Rome, Book 28, 14
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 3.2.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: