I.former, early, original, primitive, pristine (class.): “tua pristina dignitas et gloria,” Cic. Fam. 1, 5, b, 2: “labor meus pristinus,” id. Sull. 9, 26: “vestra pristina bonitas et misericordia,” id. Rosc. Am. 52, 156: “veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,” id. Mil. 1, 1: “odio pristino incensa mulier,” id. Clu. 7, 18: “pristinum animum erga populum Romanum conservare,” Liv. 31, 2: “pro pristina amicitiā,” Nep. Eum. 4, 4: “reminiscens pristini temporis,” id. Alc. 6, 3: “consuetudo,” Caes. B. C. 1, 32: “pristina omnium confirmatur opinio,” id. ib. 3, 82: “in pristinum statum redire,” id. B. G. 7, 54; so, “gloria,” Verg. A. 10, 143: “conjux,” id. ib. 6, 473: “mens,” Ov. M. 3, 203: “consulatus super pristinum quattuor gessit,” Suet. Claud. 14: “annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,” Gai. Inst. 1, 129.—Subst.: pristĭ-num , i, n., a former condition: “in pristinum restituere,” Nep. Timol. 1, 1.—
II. In partic.
A. Just past, preceding, previous, of yesterday: “diei pristini perfidia,” Caes. B. G. 4, 14: “somnium pristinae noctis,” Suet. Aug. 94.—