previous next
prō (less correctly prōh ), interj., an exclamation of wonder or lamentation,
I.O! Ah! Alas! (class.).
(α). With nom.: “proh! bonae frugi hominem te jam pridem esse arbitror,Plaut. Cas. 2, 4, 4: pro Juppiter! Enn. ap. Varr L. L. 7, § 12 Müll. (Trag. v 225 Vahl.); Ter. And. 4, 3, 17; id. Eun. 3, 5, 2; id. Ad. 1, 2, 31; cf.: “pro supreme Juppiter,id. ib. 2, 1, 42: “pro Juppiter, Hominis stultitiam!id. ib. 3, 3, 12: “pro di immortales,id. ib. 3, 4, 1; cf.: pro, dii immortales: Cic. Imp. Pomp. 12, 33: “pro curia inversique mores!Hor. C. 3, 5, 7: “pro scelus,Mart. 2, 46, 8.—
(δ). With gen.: pro malae tractationis! Tert. Poen. fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, On Pompey's Command, 12.33
    • Ovid, Metamorphoses, 13.758
    • Plautus, Casina, 2.4
    • Livy, The History of Rome, Book 22, 14
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.16
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 4.16.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: