previous next
prŏbrōsus , a, um, adj. probrum,
I.shameful, ignominious, infamous (class.).
A. Of persons: “vitā probrosus, et opertus infamiā,Tac. A. 3, 68: “feminae,Suet. Dom. 8: “sordidissimus, et probrosissimus,Claud. Mamert. Grat. Act. ad Jul. 19.—
B. Of things: “crimen,Cic. Font. 12, 37: “o magna Carthago, probrosis Altior Italiae ruinis!Hor. C. 3, 5, 39: “natura,Suet. Calig. 11: “carmina,lampoons, Tac. A. 14, 48: “sermones,abusive discourses, id. ib. 2, 50: “probrosae mollitiei homo,Plin. 28, 8, 27, § 106: “compellationes,Gell. 1, 5, 2.—Adv.: prŏbrōsē , disgracefully, infamously (postAug.): “probrose leno illam prostituit,Sen. Contr. 1, 2: “obicere,Gell. 17, 21, 31.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, For Marcus Fonteius, 12.37
    • Suetonius, Domitianus, 8
    • Tacitus, Annales, 14.48
    • Tacitus, Annales, 3.68
    • Suetonius, Caligula, 11
    • Gellius, Noctes Atticae, 17.21.31
    • Gellius, Noctes Atticae, 1.5.2
    • Seneca the Elder, Controversiae, 1.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: