I.unnatural, strange, wonderful, marvellous, prodigious (poet. and in post-Aug. prose): “atria Circes,” Ov. M. 13, 968: “cura Veneris,” id. ib. 9, 727: “mendacia,” id. Am. 3, 6, 17: “corpora,” Quint. 1, 1, 2; cf. id. 2, 5, 11: “astra,” Stat. Th. 3, 523: “ostentatio (virium),” Plin. 7, 20, 19, § 83: “fides,” Juv. 13, 62: “prodigiosum dictu!” Tac. H. 3, 56: ora prodigiosa Tartarei canis, mart. 5, 36, 2.—Comp.: quo nihil prodigiosius passa est respublica, Trebell. XXX. Tyr. 31; Salv. Gub. Dei, 7, p. 281. —Adv.: prōdĭgĭōsē , in an unnatural, strange, or wonderful manner: “lien cum jecinore locum aliquando permutat, sed prodigiose,” Plin. 11, 37, 80, § 204; 30, 11, 29, § 95.
prōdĭgĭōsus , a, um, adj. prodigium,