I.to beget, bear, bring forth, produce (rare but class.): “neque natus est neque progignetur,” Plaut. True. 4, 1, 1: “in seminibus vis inest earum rerum, quae ex iis progignuntur,” Cic. Div. 1, 56, 128: “illam terra parens Progenuit,” Verg. A. 4, 180: “te saevae progenuere ferae,” Ov. H. 7, 38: sensum progignere acerbum, Lucr. 4, 670: “novos motus rerum,” id. 2, 81: “quia nolebam ex me morem progigni malum,” Plaut. Ps. 1, 5, 77; “v. Ritschl ad h. l.: Eurotae progignunt flumina myrtus,” Cat. 64, 89.
prō-gigno , gĕnŭi, gĕnĭtum, 3, v. a.,