previous next
prō-gigno , gĕnŭi, gĕnĭtum, 3, v. a.,
I.to beget, bear, bring forth, produce (rare but class.): “neque natus est neque progignetur,Plaut. True. 4, 1, 1: “in seminibus vis inest earum rerum, quae ex iis progignuntur,Cic. Div. 1, 56, 128: “illam terra parens Progenuit,Verg. A. 4, 180: “te saevae progenuere ferae,Ov. H. 7, 38: sensum progignere acerbum, Lucr. 4, 670: “novos motus rerum,id. 2, 81: “quia nolebam ex me morem progigni malum,Plaut. Ps. 1, 5, 77; “v. Ritschl ad h. l.: Eurotae progignunt flumina myrtus,Cat. 64, 89.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Plautus, Pseudolus, 1.5
    • Vergil, Aeneid, 4.180
    • Lucretius, De Rerum Natura, 2.81
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.670
    • Cicero, De Divinatione, 1.56
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: