I.atoning, reconciling (eccl. Lat.): “bonitas Dei,” Ambros. Fug. Sec. 3, 14.—Hence, subst.: ‡ prŏpĭtĭātōrĭum , ĭi, n.
I. A means of reconciliation, an atonement, propitiation: “propitiatorium, quasi propitiationis oratorium,” Isid. Orig. 15, 4; Ambros. Ep. 4, 4.—
II. A place of atonement, Vulg. Exod. 25, 17; id. Heb. 9, 5.