I.perf., ātum, 1, v. a., to cry out or exclaim in public, to publish, proclaim (post-class.): “epistulam saepe aperiens proquiritabat,” App. Mag. p. 326, 8: “lex proquiritata,” Sid. Ep. 8, 6: hoc opusculum, Claud. Mam. Stat. Anim. praef. p. 33.
prō-quĭrīto , no