I.to write before or in front of, to write over or upon, to inscribe.
I. In gen. (post-Aug.): “vultus voluntariā poenarum lege proscripti,” written over, inscribed, Petr. 107.—
II. In partic.
A. To publish any thing by writing (freq. and class.): “ut quo die esse oporteret idus Januarias, eo die Calendas Martias proscriberet,” Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129: “quam (legem) non is promulgavit, quo nomine proscriptam videtis,” id. ib. 2, 5, 69, § “177: non proscriptā neque edictā die,” id. ib. 1, 54, 141: “venationem,” id. Att. 16, 4, 1: “leges,” Tac. A. 13, 51: “versiculos per vias,” Gell. 15, 4, 3.—
(β).
With obj.-clause: “senatum Calendis velle se frequentem adesse, etiam Formiis proscribi jussit,” Cic. Att. 9, 17, 1: “proscribit se auctionem esse facturum,” id. Quint. 4, 15; cf. Suet. Caes. 49.—
B. To offer in writing any thing for sale, lease, or hire, or as to be sold by auction, to post up, advertise: “proscribere palam sic accipimus, claris litteris, ut, etc.,” Dig. 14, 3, 11: “Racilius tabulam proscripsit, se familiam Catonianam venditurum,” Cic. Q. Fr. 2, 6, 5: “Claudius proscripsit insulam, vendidit,” id. Off. 3, 16, 65.—
C. To publish a person as having forfeited his property, to punish with confiscation, to confiscate one's property (cf. publico): “quaero enim, quid sit aliud proscribere. Velitis, jubeatis, ut M. Tullius in civitate ne sit, bonaque ejus ut mea sint,” Cic. Dom. 17, 43: “Pompeium,” to confiscate the estates gained by him, id. Agr. 2, 36, 99: “vicinos,” to confiscate the lands of one's neighbors, id. ib. 3, 4, 14: “possessiones,” id. ib.: “bona,” Plin. Ep. 8, 18, 5.—
D. To proscribe, outlaw one, by hanging up a tablet with his name and sentence of outlawry, confiscation of goods, etc.: “posteaquam victoria constituta est, cum proscriberentur homines, qui adversarii fuisse putabantur,” Cic. Rosc. Am. 6, 16: “victoriā Sullae parentes,” Sall. C. 37, 9: “modus proscribendi,” Suet. Aug. 27.—Hence, P. a., as subst.: prōscriptus , i, an outlaw, one proscribed: “contra legem Corneliam, quae proscriptum juvari vetat,” Cic. Verr. 2, 1, 47, § 123: “proscriptorum liberos honores petere puduit,” Plin. 7, 30, 31, § 117: “in proscriptorum numero esse,” Sall. C. 51, 33: “bona proscriptorum,” id. H. 1, 31 Dietsch.—