previous next
prōvĭdus , a, um, adj. provideo.
II. Cautious, circumspect, provident, prudent (syn.: “cautus, consideratus): homines parum cauti providique,Cic. Rosc. Am. 40, 117: “animal hoc providum, sagax ... quem vocamus hominem,id. Leg. 1, 7, 22: “orator prudens et providus,id. Part. 5, 15: “dispice, ne sit parum providum, sperare ex aliis, quod tibi ipse non praestes,Plin. Ep. 2, 10, 5: “auspex,Hor. C. 3, 27, 8: “mens,id. ib. 3, 5, 13; cf. “Ulixes,id. Ep. 1, 2, 19.—
III. Caring or providing for, provident of: “natura consultrix et provida utilitatum oportunitatumque omnium,Cic. N. D. 2, 22, 58: “rerum vestrarum providus,Tac. A. 4, 38: “opera providae sollertisque naturae,Cic. N. D. 2, 51, 28: provida cura ducis, Ov. F. 2, 60.—Hence, adv.: prōvĭdē , carefully, prudently (very rare): “provide eligere,Plin. 10, 33, 50, § 97.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 40.117
    • Ovid, Metamorphoses, 12.18
    • Tacitus, Annales, 4.38
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 10.97
    • Pliny the Younger, Epistulae, 2.10.5
    • Livy, The History of Rome, Book 23, 36
    • Cicero, De Legibus, 1.7
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.22
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.51
    • Cicero, De Divinatione, 2.57
    • Seneca, Epistulae, 66.35
    • Ovid, Fasti, 2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: