previous next
pŭtus , a, um, adj. root pu-, to cleanse; whence also purus, putens, pŭto,
I.cleansed, purified, perfectly pure, bright, clear, unmixed; usually joined with purus; purus putus, sometimes purus ac putus: putare valet purum facere. Ideo antiqui purum putum appellarunt, Varr. L. L. 6, § 63 Müll.; cf.: putus antiqui dicebant pro puro, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.: “in foedere ... scriptum invenitur, ut Carthaginienses populo Romano darent certum pondus argenti puri puti. Quaesitum est, quid esset purum putum. Respondi esse purum putum valde purum ... Argentum putum dictum esse quasi exputatum excoctumque omnique alienā materiā carens,Gell. 6, 5, 1: amicula pura puta, procera, etc., Varr. ap. Non. 27, 28: “hecatombe pura ac puta,pure and clear, id. ib. 27, 24: “Polumachaeroplagides, Purus putus est ipsus,it's the very man himself, Plaut. Ps. 4, 2, 31: “purus putus hic sycophanta est,a sycophant out and out, a genuine sycophant, id. ib. 4, 7, 103.—Without purus: “sole exorto puto,Varr. R. R. 2, 2, 10.—Sup.: “quam bonam meis putissimis orationibus gratiam retulerit,my exceedingly pure, brilliant speeches, Cic. Att. 2, 9, 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Cicero, Letters to Atticus, 2.9.1
    • Plautus, Pseudolus, 4.2
    • Gellius, Noctes Atticae, 6.5.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: