I.perf., ītum, 4, v. a., and quā^drĭ-pertĭor , īri, 4, v. dep. quattuor-partio, to divide into four parts (in the verb. finit. post-class.): “quadripartitur exercitus,” Dict. Cret. 1, 19.— Dep.: “quadripartiretur,” Not. Tir. p. 109.— Hence, quā^-drĭpartītus (quā^drĭpert- ), a, um, P. a., divided into four parts, consisting of four parts, fourfold, quadripartite (class.): “distributio accusationis,” Cic. Verr. 2, 1, 12, § 33: “commutationes temporum,” fourfold, four, id. Tusc. 1, 28, 68: “divisio,” id. N. D. 3, 3, 6: “oratio,” Varr. L. L. 9, § 31 Müll.: “distinctio,” Plin. 15, 22, 24, § 88: “ratio,” Quint. 1, 5, 38; 3, 6, 87: “exercitus,” Tac. A. 13, 39: “praesidia,” id. H. 5, 20. — Adv.: quā^drĭ-partītō , in four divisions or parts, quadripartitely: “bracchia locare,” Col. 4, 26, 3.
quā^drĭ-partĭo , no