previous next
quālĭtas , ātis, f. qualis, III.,
I.a quality, property, nature, state, condition (class.; a word formed by Cicero as the translation of Gr. ποιότης; freq. only in postclass. prose), Cic. Ac. 1, 6, 24; cf.: qualitates igitur appellavi, quas ποιότητας Graeci vocant: “quod ipsum apud Graecos non est vulgi verbum, sed philosophorum,id. ib. 1, 7, 25 sq.; cf. id. N. D. 2, 37, 94: “litoris nostri,Col. 8, 17, 8; so, “caeli,Quint. 5, 9, 15: “facti,id. 7, 4, 16 et saep.— In plur.: “qualitatium differentia,Plin. 36, 22, 44, § 159: “ager aliis qualitatibus aestimandus est,Col. 2, 2, 17: “in verbis genera et qualitates et personas et numeros,” i. e. moods, Quint. 1, 4, 27: “pro qualitate mensurae,Vulg. 1 Par. 28, 17: sicut in organo qualitatis sonus immutatur, the sound of the mode, or rhythm, id. Sap. 19, 17.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Old Testament, 1 Chronicles, 28.17
    • Old Testament, Wisdom, 19.17
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.37
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 4.27
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 9.15
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 4.16
    • Columella, Res Rustica, 2.2.17
    • Columella, Res Rustica, 8.17.8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: