I.adv. interrog., rel. and indef. [old abl. of 1. qui].
I. Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?
A. In direct questions: “quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?” Plaut. Am. prol. 76: “Quī, amabo?” id. Bacch. 1, 1, 19: “quī scire possum?” id. ib. 2, 2, 13: “Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?” id. ib. 4, 4, 31: “Quī non?” id. ib. 5, 2, 44: “quī vero dupliciter?” id. Mil. 2, 3, 25: “quī vero?” id. Merc. 2, 3, 60: “quī scis?” Ter. And. 2, 1, 2: “quī istuc facere potuit?” id. Eun. 4, 3, 15: “quī potui melius?” id. Ad. 2, 2, 7: “sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?” Cic. N. D. 1, 10, 25: “quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?” id. ib. 1, 30, 84: “quī potest?” id. Ac. 2, 31, 100: “quī ego minus in Africam traicerem,” Liv. 28, 43, 18.—
B. In indirect questions: “nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,” Plaut. Am. 2, 2, 133: “quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,” Ter. Phorm. 5, 6, 15: “nec quī hoc mihi eveniat scio,” id. Hec. 2, 3, 6: “neque videre, quī conveniat,” Liv. 42, 50. —
C. In curses (cf. Gr. πῶς, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.): “quī te Juppiter dique omnes perduint!” Plaut. Men. 5, 5, 31: “quī istum di perdant!” id. Trin. 4, 2, 78: “quī te di omnes perdant!” id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.: “quī illi di irati!” Cic. Att. 4, 7, 1.—
II. Rel., wherewith, whereby, wherefrom, how (referring to all genders and both numbers).
1. In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.): “patera, quī Pterela potitare rex est solitus,” Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37: “sucophantia, quī admutiletur miles,” id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24: “mihi dari ... vehicla quī vehar,” id. Aul. 3, 5, 28: “multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,” Ter. And. 3, 2, 32: “in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,” Nep. Arist. 3, 2.—
2. Esp., of price, at what price, for how much, = quanti: “indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,” Plaut. Pers. 4, 4, 41: “quī datur, tanti indica,” id. ib. 4, 4, 109: “ut quantum possit quīque liceat veneant,” id. Men. 3, 3, 25.—
B. Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87: “ut det, quī fiamus liberi,” id. Aul. 2, 4, 31: “facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,” Ter. And. 2, 1, 34 sq.—
C. Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. πώς, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle: “hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,” Plaut. Ps. 1, 5, 58: “hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,” id. Most. 3, 2, 139: “hercle quī aequom postulabat senex,” id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol: “edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,” Plaut. Mil. 3, 1, 184: “edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,” id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22: “ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,” id. Truc. 1, 1, 49: “quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,” Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut: “an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?” Plaut. Trin. 3, 2, 11: “et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?” id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49.