II. (Acc. to radius, II.) V. a. and n. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
A. Act., to furnish with beams, make beaming, irradiate; only in pass., to be irradiated, to gleam, emit beams.—Lit.: “galeae gemmis radientur et auro,” Ov. P. 3, 4, 103. — Esp. freq. in the part. perf. and P. a.: rădĭātus , a, um, furnished with rays, irradiated, shining: “miles ut adverso Phoebi radiatus ab ictu,” irradiated, Luc. 7, 214: “rubent radiati lumina solis,” shining, Lucr. 5, 462: “sol,” Cic. Ac. 2, 41, 126; cf. also: orbis flammeus solis, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: lumen (solis), Poët. ap. Cic. de Or. 3, 40, 162; Ov. M. 4, 193: “insigne diei (i. e. sol),” Lucr. 5, 699: caput, surrounded with a halo or nimbus (the attribute of deities and deified personages), Plin. Pan. 52; cf. “corona,” Suet. Aug. 94 med.: “splendor radiatus lampade solis,” Sil. 7, 143.—
B. Neutr., to emit beams, to beam, shine, radiate.
1. Lit.: “felium in tenebris fulgent radiantque oculi,” Plin. 11, 37, 55, § 150; cf. Ov. Am. 3, 3, 9; id. M. 2, 4: “miles radiabat in armis,” Prop. 4 (5), 1, 27. Sil. 8, 468: radiabunt tempora nati (of the halo of deified personages, v. supra, A.), Sil. 3, 629; 2, 586. — Freq. in part. pres.: rădĭans , beaming, shining: “lumina solis,” Ov. Tr. 2, 325: “sidera,” Lucr. 4, 214; Ov. M. 7, 325; 9, 272: “Aquarius,” Cic. Arat. 172: “luna,” Verg. A. 8, 23: “aurum,” Ov. M. 4, 636; cf.: “galea claro ab auro,” id. ib. 13, 105: “templa auro,” id. A. A. 3, 451: “arma,” Verg. A. 8, 616: “carbunculi pinnato fulgore,” Plin. 37, 7, 25, § 93. —
2. Trop., to shine, radiate: “quasi de industriă prospera ejus (fortuna) adversis radiaret,” Flor. 4, 2, 30 Halm. (Duker, radiarentur): “ipsi inter medios roseā radiante juventā,” Val. Fl. 8, 257: “constitutio, quae inter imperiales radiat sanctiones,” Just. Inst. 1, 5, 3: radiantia signa, asterisks, Hier. praef. in Psa.