previous next
rătĭōcĭnātĭo , ōnis, f. id., a rhet. and archit. t. t.
I. In rhet.
1. An exercise of the reasoning powers, calm reasoning, ratiocination (opp. impulsio, a passionate feeling, impulse; cf. “argumentatio): ratiocinatio est diligens et considerata faciendi aliquid aut non faciendi excogitatio,Cic. Inv. 2, 5, 18: “etiam sapientiae studiosos maxime medicos esse, si ratiocinatio hoc faceret,Cels. 1, praef. § 49.—
3. A rhet. figure, reasoning in an interrogative form: “ratiocinatio est, per quam ipsi a nobis rationem poscimus, quare quidque dicamus, etc.,Auct. Her. 4, 16, 23.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Vitruvius, On Architecture, 1.1.1
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 1
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 6.15
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 10.6
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 14.5
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 8, 4.16
    • Cicero, De Inventione, 1.34
    • Cicero, De Inventione, 2.5
    • Cicero, De Inventione, 2.50
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: