I.sup., 1, v. a., to think over, consider, reflect upon (rare): “homunculi quanti sunt, quom recogito!” Plaut. Capt. prol. 51; id. Curc. 3, 5; id. Merc. 4, 4, 2; id. Stich. 2, 1, 29: tu mihi videris de formā Minucianā in otio recogitasse, * Cic. Q. Fr. 2, 2, 1: “saepe mecum retractans ac recogitans, quam ... exoleverit disciplina ruris,” Col. 1, prooem. § 13:“ quidquid dixi cum recogito,” Sen. Vit. Beat. 2, 3: “in corde,” Vulg. Deut. 8, 5: de nobis Deus, id. Jonae, 1, 6; Tert. ad Max. 1, 4; id. adv. Marc. 1, 5.
rĕ-cōgĭto , āvi, no