previous next
rĕconcĭlĭātĭo , ōnis, f. reconcilio,
I.a re-establishing, reinstatement, restoration, renewal: “concordiae,Cic. Cat. 3, 10, 25: gratiae suae et Pompeii, a reconciliation, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 7, A; so, “gratiae,Cic. Rab. Post. 12, 32; Liv. 40, 46; Cic. Har. Resp. 24, 51; and: “reconciliationes gratiarum,id. Red. ad Quir. 5, 13.—Absol., a reconciling, reconciliation (mostly postAug.): “irridebatur haec illius reconciliatio,Cic. Clu. 36, 101: “nihil opus esse reconciliatione,Liv. 27, 35: “Calvo de reconciliatione per amicos agenti,Suet. Caes. 73; so, “simulata,id. Ner. 34: “incohata inter fratres,Just. 16, 1, 8: “ministerium reconciliationis,Vulg. 2 Cor. 5, 18.— Plur.: “Antonii societatem reconciliationibus variis male focillatam,Suet. Aug. 17.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, Letters to Atticus, 9.7
    • New Testament, 2 Corinthians, 5.18
    • Cicero, Against Catiline, 3.10.25
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 36.101
    • Cicero, On the Responses of the Haruspices, 24.51
    • Cicero, For Rabirius Postumus, 12.32
    • Suetonius, Divus Julius, 73
    • Suetonius, Nero, 34
    • Suetonius, Divus Augustus, 17
    • Livy, The History of Rome, Book 27, 35
    • Livy, The History of Rome, Book 40, 46
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: